De brug naar de 5e dimensie

 

Je bevindt je in een bijzondere overgangstijd, een omwenteling van de 3e dimensie naar de 5e dimensie werkelijkheid. Een dimensie is een staat van bewustzijn, een denkwijze die bepaalt hoe jij jouw werkelijkheid beleeft.

Om beter te begrijpen hoe de 3^e dimensie werkt, is het goed terug te gaan naar het begin. Als je van een begin kunt spreken, beginnen we met de verbinding met God, de Bron of eenheid, daar is men liefde. Door het tegengestelde van liefde te willen leren kennen ontstaat de ontkenning (ont-kennen). Een manier om jezelf en dus God opnieuw te leren kennen, door de tegenstelling te ervaren. Van kennen naar ontkennen en van ontkennen naar kennen, terug naar eenheid.

Je kunt God of de Eenheid nooit ontkennen, want wij zijn één. Je kunt wel denken dat je heelheid ontkent, dus een afsplitsing of afscheiding in het denken creëren. Het denken is scheppend, je creëert altijd. Als je wilt weten hoe het is om niet heel te zijn, wijs je eenheid af. In deze afsplitsing, denkt men niet langer één te zijn. Dualisme ontstaat, er ontstaat een tegenstelling. Het ego ontstaat als tegenstelling om de niet-heelheid te ervaren en symboliseert alles wat niet één is, niet liefde.

Het ego is niet heel en kan nooit heel zijn, want het kan niets anders dan afwijzen. Het heeft de eenheid in gedachten afgewezen en heeft dit vervolgens ontkend, want ontkennen is de tegenstelling van kennen. Het pad dat het ego wandelt is ont-kennen. Het wijst af en projecteert dit naar buiten in de vorm van waarneming. Wat je waarneemt als vormen in de 3^e dimensie beleving, zijn allemaal onbewuste projecties. Zo creëer je als (onbewuste) schepper een werkelijkheid, een werkelijkheid die je ziet in de buitenwereld. Hoe jij deze buitenwereld beleeft is volledig afhankelijk van jouw denkwijze, omdat denken creëert.

Wij allemaal hebben emoties ervaren van eenzaamheid, verdriet, verlies, gebrek en doodsangst. Samen hebben wij in vele levens, tijdperk na tijdperk, deze emoties en trauma`s onderdrukt. Dit heeft een veld van ontkenning gecreëerd, ook wel het collectief onderbewuste genoemd.

Dit collectieve veld zien wij in de 3^e dimensie werkelijkheid buiten onszelf. De 3e dimensie is in zekere zin de dimensie van waarnemen wat je ontkent.

 

De 4^e dimensie

In de overgang van de 3^e naar de 5^e dimensie, krijg je de hand van mededogen aangereikt, de brug van tijd. Op deze overgangsbrug van de 4e dimensie krijg je de tijd en mogelijkheid echt te gaan zien, dus anders te gaan waarnemen. Het ego kan niet zien, want het ontkent.

Het collectief onderbewuste wordt als een vloedgolf tegen de brug van tijd geduwd. Dit voelt aan alsof je samengeperst wordt in een emotionele snelkookpan van overweldiging en begrenzing. Het 3^e dimensie tijdperk van het ego, van onbewuste creatie en projectie, is voorbij. Het collectieve veld stuwt tegen de brug van tijd, je kunt niet wegrennen, dan zou je opnieuw gaan ontkennen. Wijzig jouw waarneming, van buiten naar binnen.

Het is dus tijd naar binnen te keren en oprecht te voelen wat voor gedachten en emoties je ervaart. Alles wat je hebt ontkend, al je pijn, zijn druppeltjes van dit grote collectieve veld. Deze druppels van pijn in jouw onderbewuste kunnen niet onbewust blijven. Op de overgangsbrug van de 4^e dimensie ontstaat de juiste waarneming, dat wat onbewust is wordt bewust. Iedereen heeft bijgedragen aan deze collectieve vloedgolf die nu zichtbaar is in onze 3^e dimensie werkelijkheid.

Als je kijkt naar wat er nu in onze 3^e dimensie wereld gebeurt, is dit onze collectieve ontkenning van angst, pijn, gebrek en verdriet die wij projecteren naar buiten toe. Het is zo moeilijk en pijnlijk om te zien, dat wij het in eonen van tijd hebben verstopt in ons collectieve onderbewuste. Wij hebben onze ogen gesloten, vandaar dat men spreekt over de sluier.

Deze hele manier van 3D waarnemen zoekt een schuldige in de buitenwereld, een projectie van de pijn die allang in je is. Je kunt wijzen naar een ander, maar je wijst naar jezelf, want die ander is niemand anders dan een deel van jezelf wat je afwijst. Door het te zien in die ander, kun je in jezelf waarnemen wat je afwijst. Dan ga je zien, dan open je je ogen.

Door de toestroom van hoge frequentie energie uit de kosmos krijg je hulp aangereikt. Hulp om te gaan zien en je manier van denken aan te passen. Wat neem je waar? Kijk je met de ogen van het ego, dan zie je vijanden en schuldigen in de wereld, als projectie van je eigen pijn. Neem je waar met de ogen van de 4^e dimensie, dan kijk je naar jezelf en neem je verantwoordelijkheid voor jouw bijdrage aan deze collectieve pijn.

Deze vorm van waarnemen brengt je over de brug naar de poort van de 5^e dimensie. De 5^e dimensie werkelijkheid is de frequentie van eenheid, heelheid kunnen waarnemen. Heelheid waarnemen betekent zonder oordelen en waardeoordelen kijken. Het is niet mogelijk de brug van 4D over te gaan zonder de juiste waarneming.

 

 Vechten tegen jezelf

Je hoeft niet te vechten tegen de vreselijkheden die plaatsvinden in de 3^e dimensie werkelijkheid, dan vecht je tegen jezelf. Wij hebben in eonen van tijd, met alle levens die wij hebben geleid en alles wat we niet willen zien, een immense collectieve vijand gecreëerd. Deze vijand versla je niet door te strijden, maar door het te transformeren naar het licht. Binnen het licht van vergeving en dus de oordeelvrije denkwijze, kan deze vijand niet voortbestaan.

Op de brug van de 4e dimensie krijg je de tijd te vergeven, voor alles wat je in jezelf afwijst. Elk stukje (gebeurtenis of situatie) wat je ziet in de wereld, is er niet om afgewezen te worden maar om erkend te worden zonder oordeel. Kun jij daadwerkelijk zonder oordeel kijken?

Kun jij daadwerkelijk inzien dat je kijkt naar je eigen onderbewuste creaties? Op deze overgangsbrug naar 5D krijg je de tijd naar binnen te keren en jezelf te vergeven voor alles wat jij projecteert in de buitenwereld. Kijk naar de wereld met andere ogen, met de ogen van iemand die het niet beoordeelt. Dan zie jij heelheid in de ander, in jezelf.

Als je deze heelheid in jezelf niet kunt zien, zie je hem niet in die ander. Overstappen naar 5D is een individueel proces van werkelijk zien, vergeven en zonder oordeel kijken. Je krijgt dan een andere manier van beleven van de werkelijkheid, deze waarneming is van 5D.

 

De sluiers lossen op

Hoe verder je komt op de brug van de 4^e dimensie, hoe meer je echt gaat zien in de wereld. Je kunt je ogen niet sluiten, je kunt niet ontkennen, want dan kijk je met de ogen van het ego.

De huidige instroom van kosmische hoge frequentie energie geeft de mogelijkheid om te gaan zien (4D) en vervolgens te vergeven (5D). Op deze brug krijg je de tijd en die tijd heb je hard nodig. Want het gaat er niet om dat die ander gaat zien, jij moet het zien. Zolang je denkt dat dit afhankelijk is van iemand anders, kijk je met een 3D perspectief.

Wat je waarneemt zijn afwijzingen van je eigen pijn, die je ontkent. Jij wilt de brug van 4D over naar 5D, je hebt alle haast en ongeduld om daar te komen. Je gaat daar niet komen met het gedachtengoed van het ego. Het is niet de wereld die je moet veranderen, het is niet de wereld waartegen je vecht. Je vecht met het ego gedachtegoed van oordelen, en die kan niet over de brug naar 5D. Dat gedachtegoed is aan het afbrokkelen, want de 3D waarneming is een dimensie die zijn tijd heeft gehad. De sluier van ontkenning is aan het oplossen, hoe ga je reageren op dat wat je dan nog meer gaat zien? Hoe reageer je op dat wat je nu ziet?

 

Het gaat om jou

Deze omwenteling waar wij nu inzitten, gaat om jou. Jij kunt alleen jezelf vergeven voor de bijdrage aan dit geheel, het maakt niet eens uit of je je dit bewust kunt herinneren of niet. Wij hebben allemaal onze bijdrage geleverd aan deze immense collectieve golf. Neem waar zonder oordeel en als je iets waarneemt wat je veroordeelt, besef je dan  “dit is iets wat ik in mezelf afwijs, ik vergeef mezelf en laat het los”.

In deze overgang op de brug van tijd, gaat het er niet om dat jij perfect bent. Je hoeft niet alles goed te doen voordat je over die brug mag. Vanuit het ego denken kun je dan namelijk nooit over die brug, want vanuit deze waarneming is er altijd afwijzing. Het is het ego denken dat alles afwijst, in de ogen van het ego ben je nooit goed genoeg. Het zal altijd aspecten van zichzelf afwijzen als zijnde niet goed, het is een zienswijze die je mag loslaten. Het gaat er om hoe je waarneemt, kun je waarnemen zonder oordelen. Niemand doorloopt dit proces makkelijk, je zal heen en weer slingeren tussen oordelen en niet oordelen, met vallen en opstaan. Dat geeft niets, vergeef jezelf en ga verder.

 

Het keuzemoment

Er komt in deze omwenteling een individueel keuze moment, een moment waarop jij de mogelijkheid krijgt je denkwijze te veranderen. Kun je op dat moment vanuit een 5D denkwijze waarnemen, dus zonder te oordelen? Het hoge frequentie licht haalt de sluier van ontkenning weg, het ego denksysteem brokkelt af. Niets zal verstopt blijven en dat wat je ziet, zal jouw grote keuzemoment inluiden.

Buiten de sluier van ontkenning, is er de ervaring van eenheid en liefde. Kun je vergeven en liefde tonen? Dan ben je op zielsniveau klaar de brug over te steken.

Zolang jij wijst naar een ander of de noodzaak voelt over iets of iemand te oordelen, dan wijs je naar jezelf en ben jij nog niet klaar. Want wij zijn allemaal één, als ik oordeel over jou, veroordeel ik mezelf.

Deze afbrokkeling van de wereld van het ego gaat door, of jij dit nu wilt of niet. Het wegvallen van de sluier zal de openbaring zijn van onze collectieve ontkenning. Elk stukje wat jij en ik hieraan hebben bijgedragen zal zich laten zien, want in de wereld van het ego is alles projectie, je ziet het in de vorm van mensen en gebeurtenissen.

Het keuzemoment is de openbaring van dat wat verborgen is en dat wat je gaat zien zal schokkend zijn. Vergeet niet, je wilde de niet-heelheid kennen, de dimensie van niet liefde (ego). Als je de schepping gaat zien van deze gedachte van niet-liefde, zal je willen ontkennen dat jij deel van deze creatie bent. Als jouw denken nog volledig in de 3D constructie zit, zal je de schuld van wat je ziet buiten jezelf leggen. Je zal je ogen willen afwenden in ontkenning, je zal het veroordelen. Maar hoe kun je iets veroordelen, wat mede door jouw eigen ontkenning is gecreëerd?

Niemand is meer schuldig dan een ander, niemand is meer de vijand dan een ander. Dat wil het ego graag, dat je blijft wijzen naar die ander. Wij hebben allemaal een rol gespeeld, een grote of kleine bijdrage, in dit leven of een eeuwigheid geleden. Je kunt niet oordelen over dat wat je nu waarneemt, zonder jezelf te veroordelen. Jouw denkwijze is dan nog niet gereed voor de frequenties van de 5^e dimensie.

Voor het aangezicht van God staan, is het vellen van het oordeel over jezelf. Jij velt je eigen oordeel, jij en ik, wij allemaal. Een heel belangrijk keuzemoment. Ben je daar klaar voor? Om jezelf en die ander te vergeven voor die druppels die je hebt bijgedragen aan die immens grote golf.

De zielen die dit keuzemoment nu niet kunnen maken, krijgen op hun eigen moment in de tijd opnieuw de kans dit te doen. Heb daar geen oordeel over, iedereen heeft zijn eigen pad.

 

Wat wil je creëren?

Jij bent nu op deze brug, je krijgt de tijd echt te gaan zien wat er gecreëerd is in jouw  werkelijkheid. Je bent altijd al een schepper geweest, deze schepping is recht voor je neus. Dit is een onbewuste creatie, ik kan mezelf daar alleen maar voor vergeven, ik hoop dat jij dat ook kunt.

Vanuit de 5^e dimensie waarneming is scheppen en creëren bewust, vanuit heelheid. Als je verantwoordelijkheid neemt voor je creaties, ze echt kunt zien voor wat ze zijn en jezelf hiervoor kunt vergeven, dan ben je er echt klaar voor om een onvoorstelbaar mooie nieuwe wereld te creëren.